عشق من....
انزلی چی آبای
تو دنیا عزیز تر از تو مگه هست ؟ مرگ در جانم تلاطم می کند این روزها گریه نمی‌كنم، نه این‌كه سنگم شب است و ماه دل مهتاب تابانده هر جارا به‌تنهایی گرفتارند مشتی بی‌پناه اینجا گفتم به دل سلامي از جان به دوست دادن ارزویم اینست تا حالا کفشاتو نگاه کردي ??? حالا كه دست هایت چتر نمی شوند نگاهم کن که من ٬ رو به سقوطم ... در تنهايي خود ٬ لحظه ها را برايت گريه كردم ! براش بنويس دوستت دارم آخه مي دوني آدما گاهي اوقات خيلي زود حرفاشونو از ياد مي برن ولي يه نوشته به اين سادگيا پاک شدني نيست . گرچه پاره کردن يک کاغذ از شکستن يک قلب هم ساده تره ولي تو بنويس .. تو ... بــرام دعـا کن عشـق من ، همیـن روزا بمیــرم وحشت گاه دلتنگ مي شوم دلتنگتر از همه دلتنگي ها گوشه اي مي نشينم و حسرت ها را مي شمارم و باختن ها را یک آسمان زبانه ی آتش نگاه تو اجازه هست عشق تورو تو کوچه ها داد بزنم؟ رفتم از تنهایی بیرون کسی فریادمو نشنید اینجا نشسته ام بر لبهء پرتگاه من ميگم بهم نگاه كن ندگی دفتری از خاطرهاست ... یک نفر در دل شب ، یک نفر در دل خاک ... یک نفر همدم خوشبختی هاست ، یک نفر همسفر سختی هاست ، چشم تا باز کنیم عمرمان می گذرد... ما همه همسفریم روی سکوی کنار پنجره، همه شب جای منه. شبی از شبهای زمستانی،مسافری به امید گرمای نگاهت به تو پناه می آورد،تنهایش نگذار... شاید در روزهای گرم تابستانی،به خنکی لبخندش محتاج شوی.....!
قرار بی قرارى شد قرارم زندگی آرام است ، مثل آرامش یک خواب بلند... تو چشم تو يه حادثست كه از ستاره سرتره. نجابتي تو چشماته كه آبرو تو ميخره الهی نسوزی تو گفتی بسوزم زندگی آرام است ، مثل آرامش یک خواب بلند ، زندگی شیرین است ، مثل شیرینی یک روز قشنگ ، زندگی رویایی است ، مثل رویای یکی کودک ناز ، زندگی زیبایی است ، مثل زیبایی یک غنچه ی باز ، زندگی تک تک این ساعت هاست ، زندگی چرخش این عقربه هاست ، زندگی راز دل مادر من ، زندگی پینه ی دست پدر است ، زندگی مثل زمان در گذر است . مرا صد بار اگر از خود برانی دوستت دارم صداي خش خش برگهاي پاييزي را مي شنوي بی آرزو چه می کنی ای دوست؟ فریاد من همه گریز از درد بود دیشب دوباره دیدمت اما خیال بود تومثل پاییزی ومن رنگ زمستانم اي در حصار حيرت زنداني نمی توانی خویشتن باشی من از کجا شروع کنم چشمانت را برای زندگی می خواهم، اسمت را برای دلخوشی می خوانم، دلت را برای عاشقی می خواهم، صدایت را برای شادابی می شنوم، دستت را برای نوازش و پایت را برای همراهی می خواهم، عطرت را برای مستی می بویم، خیالت را برای پرواز می خواهم و خودت را نیز برای پرستش. ما گل ها را دوست داریم
خاک تو عشق من و وجودمه
پرچمت آسون نیومده به دست
که بذارم کسی اون رو ببره
توی هر جای تنت کسی دارم
تو پر از یادهای دیروز منی
من یه سرباز و فدایی تو ام
تو شناسنامه ی این روح وتنی
چهره ی خاکی و خستم رو ببین
تنم از زخمای تیغ شب پره
پرچم رو بالا نگه داشتم هنوز
تن من واسه سقوط منتظره
نمی افتم تا نیفته پرچمت
تا زمانی که یکی از راه برسه
پرچمت که باز برقصه تو هوا
لحظه ی سقوط من هم میرسه
زندگی دارد مرا گم می کند این روزها
عشق می آید خبر می گیرد از اندوه من
درد می آید تبسّم می کند این روزها
گاه تنهایی می آید می نشیند پای حوض
سنگ هم با من تکلّم می کند این روزها
مرگ از جسمم نمی پرسد که حتّی کیستی
مرگ بر روحم ترحّم می کند این روزها
روح بازیگوش، می خندد به جسم خسته ام
جسم، روحم را تجسّم می کند این روزها
دختران کوزه بر سر می رسند از راه دور
کوزه گر خاک مرا خُم می کند این روزها ...
گریه غرورم رو به هم می‌زنه
مرد برای هضم دلتنگیاش
گریه نمی‌كنه، قدم می‌زنه
گریه نمی‌كنم، نه این‌كه خوبم
نه این‌كه دردی نیست، نه این‌كه شادم
یه اتفاق نصفه ـ نیمه‌ام كه،
یهو میون زندگی افتادم
یه ماجرای تلخ ناگزیرم
یه كهكشونم، ولی بی‌ستاره
یك قهوه كه هرچی شكر بریزی
بازم همون تلخی ناب رو داره
اگر یكی باشه مَنو بفهمه
براش غرورم رو به هم می‌زنم
گریه كه سهله، زیر چتر شونه‌ش
تا آخر دنیا قدم می‌زنم
صداي رقص و آوازش چه مستان كرده دلهارا
به نورش نور بارانده به جامش باده آورده
كه تا مستان كند دل را مخواباند همي مارا
خدايا طول ده اين شب مياساي اين دل عاشق
به شورانش ز ناي و بن مياور صبح فردا را
مسافرخانه رنج است یا تبعیدگاه اینجا
غرض رنجیدن ما بود از دنیا که حاصل شد
مکن عمر مرا ای عشق بیش از این تباه اینجا
برای چرخش این آسیاب کهنة دل سنگ
به خون خویش می‌غلتند صدها بی‌گناه اینجا
نشان خانه خود را در این صحرای سردرگم
بپرس از کاروانهایی که گم کردند راه اینجا
اگر شادی سراغ از من بگیرد جای حیرت نیست
نشان می‌جوید از من تا نیاید اشتباه اینجا
تو زیبایی و زیبایی در اینجا کم گناهی نیست
هزاران سنگ خواهد خورد در مرداب ماه اینجا
گفتا خوشـــــا جوابي از لعل او شـــــنيدن
گفتم گذر زكويش ما را ســـــــعادت آرد
گفتا كرم زايــــشان خواهد به ما رســـــيدن
گفتم ستم فراوان از هر طرف بيــــــامد
گفتا كه درد وغمها بايـد بـــسي كشــــــيدن
گفتم زهجرجانان از درد وغــم خميدم
گفتا عجب صــــــفايي بايد كه آرمـــــيدن
گفتم شود زماني چشمم كنم ســــرايش
گفتا نما دعـــــايي خواهد به او رســــيدن
گفتم كه عـــشق يارم لبريز كرده جــانم
گفتا زنور ايشـــــــان ما را چو آفريـــــدن
گفتم فــــداي نازت نازم به تو عـــزيزم
گفتا برتر زجــــانست نازي زاو خـــــريدن
گفتم به انتظارم من جــان نثــــار يارم
گفتازاو اشـــــــارت ازما به سردويــــــدن
گفتم كه در نهايت شايد كند نگاهـــــي
گفتا خوشست آن دم از اين قفس پريــــدن
گفتم كه روي ماهش يك لحظه گرببينم
گفتا چوخوشگوارست آن لحظه پركــشيدن
گفتم قـــسم به مولا از درگهــــش مرانم
گفتا نشين به راهش رخســار او بديـــــدن
نتراوداشک درچشم توهرگزمگرازشوق زیاد.....نرودلبخند
ازعمق نگاهت هرگز....
وبه اندازه هرروزتو عاشق باشی ...عاشق انکه تورامی خواهد....
ولبخندتوازخویش رها می گرددوتورادوست بداردبه
همان اندازه
دو تا عاشق دو همراه که بي هم ميميرن..
با هم خاکي مي شن ..
بدون هم زير بارون نمي رن ..
کاش آدما کمي از کفشاشون ياد بگيرن ..!
حالا كه نگاهت ستاره نمی بارد
حالا كه خانه ای برای ما شدن نداریم
از كاغذ شعرهایم اتاقی می سازم
تا آوار تنهایی بر سرت نریزد
و آرامش خیالت ، خیس اشك هایم نشود
نه این من نیست ٬ منی که روبه روتم !
بزارهمه ببینند ٬ آسمونم بی فروغه ...
بزار مردم بدونند که ٬ ستارشون دروغه !
یه کاری کن ٬ یه کاری کن ٬ نگو سهم من این بوده ...
نزار از هم بپاشم من ٬ از این تکرار بیهوده !
یه کاری کن یه ٬ کاری کن ٬ که میترسم از این آوار ...
یه کاری کن اگه دستات ٬ هنوزم ناجیه ای یار !
این منم پر شکسته ، خسته ی خسته ...
از خودم بیزار و ٬ از هموار شکسته !
ببین ٬ اسیر بن بست جنونم ...
نمیتونم ٬ نمیتونم ٬ که من اینجا بمونم !
در بي كسيم براي تو كه همه كسم بودي ٬ گريه كردم !
در حال خنديدن بودم كه ٬ به ياد خنده هاي سرد و تلخت گريه كردم !
در حين دويدن در كوچه هاي زندگي بودم كه ٬ ناگاه به ياد لحظه هايي كه بودي و اكنون نيستي ايستادم و آرام گريه كردم !
ولي اكنون ميخندم ٬ آري ميخندم به تمام لحظه هاي بچگانه اي كه به خاطرت اشك هايم را قرباني كردم !
آخه دارم از رفتنـت ، بدجـوری گـر می گیــرم
دعـا کنم که ایـن نفـس ، تمــوم شـه تا سپیـده
کسی نفهمـــه عاشقت ، چــی تا سحر کشیــده
این آخــرین بارِ عزیز، دستامو محکمتـر بگیـر
آخه تو که داری میری ، به من نگو بمون نمیــر
تو میـری و یه باغ سبز، درش به روت بازِ هنوز
من باغ سوختـم نازنین، باشه بـرو با من نســوز
اگــه یه روز برگشتـی و گفتنــد فلانــی مــرده
بدون که زیــرِ خاکِ سرد، حسِ نگات و بــرده
گریــه نکـــن بــرای مـن، قسمــت مـا همیــنه
دستامو محکمتــر بگیــر، لحظــه ی آخریمــــه
بر سنگفرش کوچه مانده ست جای پایت
پیچیده این حوالی موسیقی صدایت
مانده ست یادگاری برگونه های گلها
یک تکه از تبسم از لحن خنده هایت
یادش بخیر هر شب از ماه می گذشتم
با یک غزل که پر بود از حال و از هوایت
دیروز این حوالی باران اشک بارید
انگار آسمان هم دلتنگ شد برایت
اینروزها دوباره از عشق می نویسم
گویا همیشه عشق است آغاز و انتهایت
در گیر و دار رفتن حتما ندیده بودی
باران و باغ و گلها هستند مبتلایت
شاید دوباره یک روز مهمان کوچه باشی
اما غریبه ای نیست اینبار آشنایت
از عشق که نه ! ... ترس ما فاصله هاست .../ وحشت از غصه که نه ! ... ترس
ما خاتمه هاست .../ ترس بیهوده نداریم ! ... صحبت از خاطره هاست .../ صحبت
از کشتن ناخواسته ی عاطفه هاست ... کوله باریست پر از هیچ که بر شانه ی
ماست .../ گله از دست کسی نیست ! ... که مقصر دل دیوانه ماست
و صداي شکستن ها را
نمي دانم من کدام اميد را نااميد کرده ام و کدام خواهش را نشنيدم و به کدام دلتنگي خنديدم که اين چنين
دلتنگم. دلتنگم، دلتنگ
جان می دهم نفس بکشم در پناه تو
دل را وبال گردن جسمم نموده ام
آنقدر عاشقم که شدم زا به راه تو
چشمم اسیر دوزخ لبهای آتشین
آتش گرفته است دلم از نگاه تو
دل مبتلاشده است تو اینگونه تا نکن
از خود نران نمی روم از بارگاه تو
خود را اسیر پیچ و خمت کرده ام ولی
دل می دهم که هی بشود دل تباه تو
با التماس آمده ام وا شود یخم
امشب چنین منم پرم از اشک و آه تو
قربان رد پای تو چشمان خاکیم
جانم فدای صورت چون قرص ماه تو
ای شاه بیت هر غزلم پیش روی من
بنشین که یک غزل بنویسم گواه تو
رو پشت بوم خونه ها اسمتو فرياد بزنم
اجازه هست مردم شهر قصه مارو بدونن؟ اسم منو, عشق تورو توي کتابا بخونن اجازه هست که قلبمو برات چراغونيش کنم؟ پيش نگاه عاشقت چشمامو قربونيش کنم اجازه مي دي تا ابد سر بزارم رو شونه هات؟ روزي هزارو صد دفعه بگم که مي ميرم برات اجازه مي دي که بگم حرف عاشقانه هام تويي؟ دليل زنده بودنم درد ترانه هام تويي اجازه دارم به همه بگم که تو مال مني؟ ستاره ها ا ينو ميگن که توی اقبال مني اجازه هست جار بزنم بگم چه قدر دوست دارم؟
بگم مي خواهم بخاطرت سر به بيابون بذارم اجازه تو دست تو اجازه من دست توخنده من خنده تو
گریه تنها مونسم بود یکی یک خنده نبخشید
چشمام هیچی نمی بینن ، تو دلم خشکیده حسرت
دستام از عاطفه دوره ، تو دلم پر از ندامت
خسته ام ، خسته ام
این دفعه بارمو بستم
رفتم ، رفتم
تا نهایت
زندگی برام تمومه
دیگه فردا تو کتابام، مثل قبل معنا نداره
مرگ را احساس می کنم
تمام خاطره ها را یک به یک از یاد می گذرانم
نه جراتی برای پریدن دارم
و نه میلی برای عقب کشیدن و ادامه
نمی دانم چه خواهد شد
بودنم را که کسی یاد نکرد
شاید این بار رفتنم را همگی یاد کنند
تو ميگي كه جون فدا كن
من ميگم چشات قشنگه
تو ميگي دنيا دو رنگه
من ميگم چه قدر تو ماهي
تو ميگي اول راهي
من ميگم بمون هميشه
تو ميگي ببين نميشه
من مي گم خيلي غريبم
تو ميگي نده فريبم
من ميگم خوابت رو ديدم
تو ميگي ديگه بريدم
من مي گم هدف وصاله
تو ولي ميگي محاله
من ميگم يه عمره سوختم
تو ميگي قلبم رو دوختم
من ميگم چشمات و وا كن
تو ميگي من و رها كن
من ميگم خيلي ديوونم
تو ميگي آره مي دونم
من ميگم دلم شكسته ست
تو ميگي خوب ميشه خسته ست
من ميگم بشين كنارم
تو ميگي دوستت ندارم
من ميگم بهم نظر كن
تو ولي ميگي سفر كن
من ميگم واسم دعا كن
تو ميگي نذر رضا كن
من ميگم قلبم رو نشكن
تو ميگي من مي شكنم من ؟
من ميگم واست مي ميرم
تو ميگي نمي پذيرم
من ميگم شدم فراموش؟
تو ميگي نه ، رفتم از هوش
من ميگم كه رفتم از ياد ؟
تو ميگي نه مرده فرهاد
من ميگم باز شدي حيروون ؟
تو ميگي بيچاره مجنون
من ميگم ازم بريدي ؟
تو مي پرسي نا اميدي ؟
من ميگم واسم عزيزي
تو ميگي زبون ميريزي؟
من ميگم تو خيلي نازي
تو ميگي غرق نيازي
من ميگم دلم رو بردي
تو ميگي به من سپردي ؟
من ميگم كردم تعجب
تو ميگي ديگه بگو خب
من ميگم تنهايي سخته
تو ميگي اين دست بخته
من ميگم دل تو رفته
تو ميگي هفت روزه هفته
من ميگم راه تو دوره
تو ميگي چاره عبوره
من ميگم مي خوام بشم گم
تو ميگي حرفاي مردم ؟
من ميگم نگذري ساده ؟
تو ميگي آدم زياده
من ميگم دل به تو بستن ؟
تو ميگي اينقده هستن
من ميگم تنهام ميذاري ؟
تو ميگي طاقت نداري ؟
من ميگم خدا به همرات
تو ميگي چه تلخه حرفات
من ميگم اهل بهشتي
تو ميگي چه سرنوشتي
من ميگم تو بي گناهي
تو ميگي چه اشتباهي
من ميگم كه غرق دردم
تو ميگي مي خوام بگردم
من ميگم چيزي مي خواستي ؟
تو ميگي تشنمه راستي
من ميگم از غم آبه
تو ميگي دلم كبابه
من مي گم برو كنارش
تو ميگي رفت پيش يارش
من ميگم با تو چيكار كرد ؟
تو ميگي كشت و فرار كرد
من ميگم چيزي گذاشته ؟
تو ميگي دو خط نوشته
من ميگم بختش سياهه
تو ميگي اون بي گناهه
من ميگم رفته كه حالا
تو مي گي مونده خيالا
من ميگم مي آد يه روزي
تو ميگي داري مي سوزي
من ميگم رنگت چه زرده
تو مي پرسي بر ميگرده ؟
من ميگم بياد الهي
تو ميگي كه خيلي ماهي
من ميگم ماهت سفر كرد
تو ميگي تو رو خبر كرد ؟
من ميگم هر كي با ماهش
تو ميگي بار گناهش؟
من ميگم تو بي وفايي
تو ميگي بريم يه جايي
من ميگم دلم اسيره
تو ميگي نه خيلي ديره
من ميگم خدا بزرگه
تو ميگي زندگي گرگه
من ميگم عاشق پرنده ست
تو ميگي معشوق برنده ست
من ميگم به روزها شك كن
تو ميگي بهم كمك كن
من ميگم خدانگهدار
تو ميگي تا چي بخواد يار
من ميگم كه تا قيامت
برو زيبا به سلامت
پشت تو آب نمي ريزم
كه نروندت عزيزم
*چند ورق کاغذ و یک دونه قلم، همیشه یار منه.
*کاغذای خط خطی، از کنار در بازه پنجره....،
*می پرن توی کوچه،سرحال از اینکه آزاد شدن.،
*نمی دونن که اسیر دل سنگ باد شدن.......،
*دیگه بیداریه شب عادتمه،همدم سکوت تنهایی من.،
*تیک،تیک ساعتمه...تیک،تیک ساعتمه......
*حالا من موندم و یک دونه ورق، که اونم از اسم تو سیاه می شه.،
*همه چیم تو زندگی، آخرش به پای تو هدر می شه...
*چشمونم فاصله رو، از پنجره دید می زنه...
*دلم اسم تو رو فریاد می زنه........،
*درای پنجره رو تا انتها باز می کنم......،
*تو خیالم با تو پرواز می کنم........،
*!...روی سکوی کنار پنجره همه شب جای منه...!*
من احساس تورا در انتظارم
ببین از دوریت بى روزگارم
زمستانم كه در سوگ بهارم
من آن ابرم كه خشكم، نا ندارم
كه در اندوه دورییها ببارم
ستاره، آسمان، روز میشمارم
عزیزم، عاشقم، مجنون و زارم
بیانورى بده برتارى شبهاى تارم
كه بىتو لعنتیست برهرچه دارم
نمىدانم كه دردورى به قلبت ماندگارم
ولی اما تو را تا حد جانم دوست دارم
زندگی شیرین است ، مثل شیرینی یک روز قشنگ...
زندگی رویایی ست ، مثل رویای یکی کودک ناز...
زندگی زیبایی ست ، مثل زیبایی یک غنچه ی باز...
زندگی تک تک این ساعت هاست....
زندگی چرخش این عقربه هاست...
زندگی راز دل مادر من...
زندگی پینه ی دست پدر است...
زندگی مثل زمان در گذر است......!
....................................................
دلتنگم...مثل همیشه......!
خاطره ها مال خودم تموم شعرام مال تو. اگه بري تو قصه ها بازم ميام سراغ تو
بازم ميام سراغ تو. واسه چشمات پر شعرم تو دليل قصه هامي
هر نفس هم نفسي تو مثه غم توي صدامي
نازكم از تو نوشتم گلكم ترانه اي تو. مثه تنهايي عاشق پر عاشقانه اي تو
منو ببر به شهر عشق گلايه ها تو خط بزن. تو آرزوي آخري
اگه پر از مسيبتي غماتو هديه كن به من. تو آبرو مو ميخري
يه نيمه جون زخمي ام بيا بيا نفس بده. نفس تويي هوا تويي
خواب چشاتو واكنه ستاره هارو پس بده. كه مالك صدام تويي
گذاشتی که هر شب به ره چشم بدوزم
من از گریه هر شب یه دریا می سازم
همه زندگیمو به چشمات می بازم
صدای دلم رو، تو نشنیده رفتی
خرابت بگشتم، کلامی نگفتی
تو را می سپارم به دست خدایم
فقط او شنیده همیشه صدایم
تو را می سپارم به دست خدایم
فقط او شنیده همیشه صدایم
یه شب عاشقانه برات گریه کردم
تو هرگز ندیدی به لب آه سردم
تو با بی وفایی به خاکم نشوندی
من ساده دل رو به غربت کشوندی
نمی بخشمت من! ببین روزگارم
ببین از جدایی چه بر سینه دارم
تو را می سپارم به دست خدایم
فقط او شنیده همیشه صدایم
تو را می سپارم به دست خدایم
فقط او شنیده همیشه صدایم
به زندان خیالت هم اگر من را کشانی دوستت دارم
به پیش خلق گر نتوان حدیث عشق را گفتن
درون سینه تنگم نهانی دوستت دارم
چه حاصل از جفا کردن چه سود از قهر ورزیدن
مرا لایق بدانی یا ندانی دوستت دارم
قطعا نمي شنوي
چون اكنون
تابستان است
ولي تو از خزان
دل من چه خبر داري
اين خاطرات من است
كه چون برگي زير
پاي تو له مي شود
خاطراتي كه من با آنها زنده ام
تمام گوشه و كنار ذهنم
بوي تو جاريست
تمام دنيايم پر شده از ياد تو
واين ياد توست كه مرا به تباهي مي كشد
با مرده ای در درون خویش به ملال سخنی می گویم.
هوا خاموش ایستاده است
از آخرین کوچ پرندگان پر هیاهو سالها می گذرد
آب تلخ این تالاب اشک بی بهانه من نیست
به چه می گریی نمیدانم
زمستان ها همه در من است
به هر اندازه که بیگانه سر بر شانه ات بگذارد
باری آشناست غم
چرا که من در وحشت انگیزترین شبها آفتاب را
به دعائی نومیدوار طلب کرده ام
تو از خورشیدها آمده ای از سپیده دم ها آمده ای
تو از آینه ها و ابریشم ها آمده ای
در خلئی که نه خدا بود نه آتش
نگاه و اعتماد تو را به دعائی نومیدوار طلب کرده بودم
شای تو بی رحم است و بزرگوار
نفست در دست های خالی من ترانه و سبزی است
من بر می خیزم!
چراغی در دست چراغی در دلم
زنگار روحم را صیقل می زنم
آینه ای برابرآینه ات می گذارم
تا با تو ابدیتی بسازم.
تو در کنار من بشینی؟...... محال بود
هر چه نگاه عاشق من بی نصیب بود
چشمان مهربان تو پاک و زلال بود
پاییز بود و کوچه ای و تک مسافری
با تو چقدر کوچه ی ما بی مثال بود
نشنید لحن عاشق من را نگاه تو
پرواز چشم های تو محتاج بال بود
سیب درخت بی ثمر آرزوی من
یک عمر مانده بود ولی کال کال بود
گفتم کمی بمان به خدا دوست دارمت
گفتی مجال نیست ولیکن مجال بود
یک عمر هر چه سهم تو از من نگاه بود
سهم من از عبور تو رنج و ملال بود
چیزی شبیه جام بلور دلی غریب
حالا شکست وای صدای وصال بود
شب رفت و ماه گم شد و خوابم حرام شد
اما نه با خیال تو بودم حلال بود
چگونه دل اسیرت شد قسم به شب نمیدانم
تو مثل شمعدانی ها پر از رازی و زیبایی
ومن درپیش چشمان تو مشتی خاک گلدانم
تو دریایی ترینی آبی وآرام وبی پایان
ومن موج گرفتاری اسیردست طوفانم
تومثل آسمانی مهربان وآبی وشفاف
ومن درآرزوی قطره های پاک بارانم
نمیدانم چه باید کرد بااین روح آشفته
به فریادم برس ای عشق من امشب پریشانم
اي در غبار غربت قرباني
اي يادگار حسرت و حيراني ***برخيـــــز
اي چشمه خسته دوخته بر ديوار *بيمار *بيزار
تو رنگ آسمان را از ياد برده اي
از من اگر بپرسي ديري است مرده اي***برخيـــــز
خود را نگاه كن به چه ماني
غمگين درين حصار به تصوير
اي اتش فسرده نداني
با روح كودكانه شدي پير
يک عمر ميز و دفتر و ديوار
جان ترا سپرد به ديوان
پاي ترا فشرد به زنجير***برخيـــــز
بيرون ار اين حصار غم آلود
جاري است زندگاني جاري است
دردا كه شور از تو فراري است ***برخيــــــز
در مرهم نسيم بياويز
هر چند زخم هاي تو كاري است
اه اين شيارها كه پيشاني است
خط شكست هاست دربرج روح تو
كز پاي بست روي به ويراني است
خط شكست ها؟
نه كه هر سطرش طومار قصه هاي پريشاني ست
اي چشم خسته دوخته بر ديوار
برخيز و بر جمال طبيعت
چشمي مان پنجره وا كن
همچون كبوتر سبكبال
خود را به هر كرانه رها كن
از اين سياه قلعه برون اي
در ان شرابخانه شنا كن
با يادهاي كودكي خويش
مهتاب را به شاخه بپيوند
خورشيد را به كوچه صدا كن***برخيــــــز
اي چشم خسته دوخته بر ديوار *بيمار*بيزار
بيرون ازين حصار غم الود
تا يك نفس براي تو باقيست
جاي به دل گريستت هست
وقت دوباره زيستنت نيست***برخــــــــيز 
سایه افکار متفاوت
زندگی از برای دیگران می کنی
در اندیشه هایت مبادایی ست
که همه از برای دیگران است
یک لحظه گر درنگ کنی
از بزای خویشتن زیستن کنی
همه نشانه ها به سوی تو می رود
سایه
وقتی سرآغاز ندارم
یک قلم و یک کاغذ و
یک درد همیشگی
نمیشه با نوشته ها
که همه دردها رو بگی
یه بغض خام توی گلوم
یک دنیا حرف نا تموم
آرزو ها پشت سرم
نگاه من به روبروم
حرفهای پر شکایتی
رو کاغذ های خط خطی
از من فقط مونده به جا
قلب پر از شکایتی
این کاغذای خط خطی
نامه دردای منه
جای پای اشک من
از گریه های نم نمه
غمی نشسته تو دلم
اشک چه زیبا شده باز
ترانه هام زمزمه مستی شبها شده باز
غم شکستن روبروم
که عاشقانه دیده ام
با اشک غزل شکفتم
با بغض غزل چیده ام
از کس گله نمیکنم
شکایت از دل منه
دلم هنوز در حسرت
یک آرزوی باطله
رفتن من حتمی شده موندمن بی حاصله
و نه تنها
گلها ی گلخانه را
که گلهای وحشی خوشبو را هم
و آزادی گفتن کلام عطر آگین دوست داشتن را
هر که گلی می پسندد
و هر که گیاهی
و هر که رویش جاودانه جان را
باور دارد
با ما در این برخاستن یگانه است
و ما برخاسته ایم
تا بیگانگی را باطل کنیم
با ترانه مهر
و در برابر آن که چیدن گلها را داس درو به دست دارد
با کینه مادران
جدایی را همچنان
سنگ بر سنگ می نهند
و اینک دیواری است
بگذار بر این دیوار
مرغ من بنشیند
و دست تو
او را کریمانه دانه بخشد
و دیوار
پله ای باشد
برآمدن ما را
چه در بالا
یک آسمان
به چشمان ما نگاه می کند
و در پایین
گهواره و گور ماست
که بر آن
همواره شقایقی سوزان می روید
| Power By:
LoxBlog.Com |
- ☚پيامک سرا☛
- ღ♥ღ انبار باروت ღ♥ღ
- Anzalichi music
- anzalichi.music
- My Love Is 7da
- جدید ترین جملات زیبا و عاشقانه
- همراز
- بروزترین وبلاگ -ashkan
- بزرگترين پاتوق دختر و پسرای خشکل ایرونی
- عاشقانه ها
- دلتنگی
- دنیای عاشقی
- جهـــــــــان های خــــاموش(صادق)
- حسام استپس
- عشق گمشده
- هر چی بخوای اینجا هست
- عنوان لینک
- به جز این ها دیگه چی میخوای؟؟؟؟
- وبلاگ طرفداران نیوشا ضیغمی
- لبخند
- کیت اگزوز
- زنون قوی
- چراغ لیزری دوچرخه
تبادل
لینک هوشمند
برای تبادل
لینک ابتدا ما
را با عنوان
sher و
آدرس
abay0181.LoxBlog.ir
لینک
نمایید سپس
مشخصات لینک
خود را در زیر
نوشته . در صورت
وجود لینک ما در
سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.